Nadat Rietveld samen met Truus Schröder het Rietveld Schröderhuis had ontworpen en gebouwd vond Truus Schröder dat Rietveld niet langer als meubelmaker maar als architect moest verder werken. Hij vond dat hij daarvoor nog onvoldoende ervaring had, maar zij wist hem te overtuigen en zo begon hij in haar huis in de ruimte op de begane grond die als gagage zou dienen zijn architectenatelier. Hier maakte hij samen met haar studies voor betaalbare woningbouw bedoeld voor arbeiders uit Brabant en Friesland die tijdens de industriële revolutie naar de grote steden trokken en daar in slechte woonomstandigheden terecht kwamen. De studies trokken veel publiciteit maar leidden niet tot opdrachten. Om te kunnen leven met zijn gezin met zes kinderen bouwde hij villa’s voor intellectuelen en kunstenaars die door het ontwerp van het huis voor Truus Schröder ook een huis van hem wilden. Tijdens de tweede wereldoorlog toen hij geen werk had maakte hij opnieuw studies voor massawoningbouw omdat hij wilde deelnemen aan de wederopbouw na de oorlog. Maar geen enkele woningbouwvereniging vertrouwde hem toe woningen voor hen te bouwen omdat ze hem te experimenteel vonden en vonden dat hij te weinig woningbouwervaring had.
http://bertusmulder.com/index.php/projecten/19-filmproducties/53-woningbouw-rietveld-hoograven#sigProIdee789fbce3
Het was een zeer gebonden opdracht. De woningen moesten gebouwd worden in zo genaamde stempels met 194 woningen die waren ontworpen door de gemeentelijke stedenbouwkundige dienst naar het voorbeeld van stempels die in het wederopbouwplan voor Rotterdam waren ontwikkeld. In het stempelplan waren de plaats en grootte van de bouwblokken vastgelegd. De stempel was een vierkante stedenbouwkundige eenheid met vijf lagen hoge blokken met etagewoningen aan drie zijden en aan de vierde zijde twee lagen hoge eengezinswoningen. Daartussen zes drie en vier lagen hoge blokken, twee groengebieden en in het midden een gemeenschappelijk pleintje. Aan de kant van de eengezinswoningen was een ingang voor gemotoriseerd verkeer die tegelijk de uitgang was. Een mogelijkheid voor doorgaand gemotoriseerd verkeer was er niet. Het stedenbouwkundig plan was er op gericht een rustig en veilig woongebied te laten ontstaan. Rietveld ging daarop door en maak te woningen volgens het ruimtelijk principe “Verruiming door Ordening”om een vormenchaos te vermijden die zou kunnen ontstaan wanneer voor de verschillende woningtypen kontrasterende vormen zouden zijn ontworpen. Hij heeft zijn creativiteit ingebonden en alle elementen voor alle blokken; kozijnen, ramen en deuren en de kleuren van het metselwerk gelijk gemaakt en hiermee bereikt dat een aangename rustige buitenruimte rond de bouwblokken is ontstaan.
De woningen hebben al een bewogen geschiedenis achter de rug. Gebouwd als middenstandswoningen voor ambtenaren, leraren enz, kwamen er later andere bevolkingsgroepen te wonen waardoor het woonklimaat verslechterde wat er toe leidde dat er serieuze plannen opkwamen de woningen te slopen en te vervangen door een ander type woningen wat uit kosten overwegingen niet is doorgegaan. In plaats daarvan zijn ze behouden en gerenoveerd. Dat gebeurde zonder dat de architectuurhistorische betekenis gerespecteerd werd wat het aanzien totaal veranderde. Alle houten ramen werden vervangen door kunststof. De indeling van de kozijnen werd veranderd. De ondoorzichtige bovenlichten in de kozijnen verdwenen en de gekleurde borstweringen die bestonden uit draadglas met daarachter een in kleur geschilderde spaanplaat werden vervangen door een groene kunststof plaat.
De huidige eigenaar Stichting BOEX maakt dit weer ongedaan door restauratie en renovatie.
Zie ook: muldermoviesmulder.com